"Vieze vuile #!?@%!"
Het verkeer.
In Amsterdam centrum.
Altijd boeiend.
Met verborgen lessen.
Zo ook vanmorgen.
Onderweg naar de gym.
Een bestuurder van de witte bestelbus werd helemaal leip.
Omdat er eentje rechtsaf een zijstraat in ging maar dat lukte niet.
Dus die ging in z'n achteruit weer terug de Ceintuurbaan op.
In slakkengang, want fietsers, voetgangers en een tram.
Ik snap het.
Liever gebeurt dat niet nét voor jou.
Of in dit geval nét voor de bestuurder van de bestelbus.
Kort verhaal lang:
Wat de woedende man niet kon zien of weten...
Dat die zijstraat verderop was afgesloten.
Door een graafmachine.
Die was nog wel even bezig.
En verderop stond een verhuislift.
Ook die waren nog lang niet klaar.
De bestuurder die afsloeg kreeg de volle laag.
Want de aanname was er dat ie twijfelde.
En er zo een zooitje maakte.
I know, dit is een voorzichtige aanname van mij
Hoe dan ook.
In het verkeer is het makkelijk om opgefokt of boos te worden.
Kan jij zelf wat aan de situatie doen?
Eerder vertrekken, zodat het rustiger is?
Een andere route nemen?
Met het openbaar vervoer gaan?
Maar Casper, ik "moest" nou eenmaal daar en daar op die en die tijd zijn. Dus ik kon niet naders.
Okey.
Ik speel even mee met het idee dat dit de enige manier is.
Op een diepere laag heb jij alsnog gekozen om dit op deze manier uit te voeren. Om "ja" te zeggen tegen deze opdracht of werkgever.
Voor het gemak kan jij hier écht he-le-maal niks aan doen en overkomt dit jou.
Fantastisch!
Waarom?
Omdat je niet kan controleren waar je geen controle over hebt.
Het ligt buiten jouw bereik van invloed.
Dus...
Laat het gaan.
Hoe?
Parkeer alle opkomende emoties.
Niet gelijk reageren.
Observeren.
Ja, natuurlijk mag je frustratie voelen.
Maar wat wil die frustratie eigenlijk zeggen?
Dat is mooi om een ander moment op te mediteren.
Want als het je niet zou raken, zou het je niet raken.
Heb je gezeik thuis?
Op werk?
Wat is er aan de hand?
Waarom voel je die frustratie?
Jouw waarheid is een waarheid.
Niet dé waarheid.
De man die met z'n beste bedoeling afsloeg heeft op zijn manier ook weer zijn eigen belevingswereld. Die dacht misschien wel "hadden ze maar een paar pionnen op de hoek van de straat gezet."
Aannames zijn sneaky.
En niet altijd de beste raadgever.
Tijdens meditatie kan je oefenen om de waarnemer te worden van jouw gedachten.
Als ik op mijn meditatiekussen ga zitten raast er de eerste minuten een tornado voorbij van chaos.
Maar eenmaal daar voorbij...
Liggen prachtige inzichten verborgen.
Innerlijke wijsheid.
Gratis toegankelijk.
Niks voor nodig.
Behalve jij die jezelf zo'n moment gunt.
Het gaat er niet om dat je iets niet mag ervaren.
Dat je iets wegstopt. Of uitzet.
De kunst is om te observeren.
En niet gelijk te reageren.
Een mooie oefening.
Voor de volgende file.
"Ja maar, ik heb geen tijd om te mediteren."
Dan zeg ik: "Voor het beste resultaat mediteer je een kwartier per dag. Behalve als je druk bent: Dan een half uur."
